LEKCJA GIMNASTYKI (660)

Spotkanie, które budzi nadzieję…

To jest naprawdę ostatnia płaszczyzna, na której wiślacy i pasiaki mogą przyjaźnie pogadać. Gwarantują ten dialog rozliczne czynniki, w tym jeden najważniejszy: średnia i późnawa wiekowość panów… Swoje robi przedwigilijny czas i opłatkowy charakter spotkania. Jakiś wpływ na to, że spotykają się dawni piłkarze, od wieków się nie widzący, czyni też neutralny grunt restauracji hotelu Europejskiego i koszykarska przeszłość właściciela lokalu Janusza Czepczyka, gwarantująca neutralność gospodarza.

Przez pół wieku zbierał wiarę na piłkarski opłatek Józef Nowak, wychowanek Białej Gwiazdy, który nawet posmakował gry w ekstraklasie, a potem wojażował po świecie jako piłkarz. Wiek  męski upłynął Mu na służbie Krakowowi, zarządzał bowiem ważną branżą gospodarki komunalnej miasta. W okolicach Wszystkich Świętych Józek zaczynał obdzwaniać  po kolegach i powiadamiać o grudniowym spotkaniu. Tego roku Go zabrakło, odszedł na wieczność. Ostatnimi czasy wigilijne spotkanie zaczęło nabierać charakteru jednoklubowego i przekształcać się w miting głównie wiślaków. Powody były proste, sportowa dominacja Reymonta oddawała niechcąco proporcje kadrowe. Na murawie wiślacy coraz rzadziej mieli okazję spotykać się z pasiakami, bo całe lata dzieliła ich przepaść.

Pałeczkę po Nowaku przejął Irek Adamus i postarał się, aby spotkanie miało charakter międzyklubowy. Pojawili się więc dawno nie widziani piłkarze Hutnika, a także w większej liczbie zawodnicy Pasów, Garbarni, nie mówiąc już o starych bywalcach. Koźmiński, Węgrzyn, Mikołajczyk, Jasiówka, przy jednym stole z Kapką i Kmiecikiem, to symbol, ale i pierwiastek sprawczy. Być może także punkt zwrotny, dający do myślenia zwolennikom nieustannej konfrontacji, z jednej strony radochy ze spadku Wisły do I ligi, z drugiej zaś satysfakcji, że wiceprezes Cracovii ma kłopoty z prawem… W końcu, od kogo mają brać wzorce te tysiące kibiców?