- Jako piłkarz zostałem wzięty do kadry właściwie z łapanki. Nie obraziłem się, tylko wykorzystałem szansę. To samo chcę zrobić także jako trener - powiedział nowy asystent selekcjonera piłkarskiej reprezentacji Polski Franciszka Smudy, Jacek Zieliński.

Przez 14 lat był piłkarzem Legii, a w reprezentacji Polski zagrał na pozycji stopera 60 razy. Jako trener prowadził już dwukrotnie Legię, potem Koronę Kielce i Lechię Gdańsk. Franciszek Smuda chciał, by jego asystentem został Tomasz Wałdoch, kolega Zielińskiego z reprezentacji (obaj zagrali na mundialu w Korei Południowej i Japonii, w pierwszych dwóch meczach kapitanem drużyny był Wałdoch, w ostatnim Zieliński - przyp. ASInfo), ale pracujący z juniorami Schalke początkujący szkoleniowiec nie porozumiał się z Polskim Związkiem Piłki Nożnej odnośnie warunków finansowych.

- Był Pan zaskoczony propozycją pracy z reprezentacją?
- W mojej krótkiej karierze trenerskiej zrobiłem już dużo. Bezpośrednio po zakończeniu przygody z piłką zostałem rzucony na głęboką wodę w klubie z ogromnymi ambicjami i oczekiwaniami. Nie było łatwo. W krótkim okresie miałem wiele naprawdę poważnych wyzwań, a teraz czeka mnie praca w PZPN. Może nie aż tak trudna jak wtedy, bo odpowiedzialność ma spoczywać przede wszystkim na pierwszym trenerze, ale oczywiście jej część spadnie i na mnie.

- Czuje się Pan opcją rezerwową?
- Co to jest opcja rezerwowa? Nie rozumiem. Kandydatów zawsze jest kilku. Trzeba być przygotowanym na rozmaite warianty. Ja już byłem jednym z takich wariantów jako piłkarz. Jak niektórzy mówią, zostałem do reprezentacji wzięty właściwie z łapanki, ale pojechałem najpierw na zgrupowanie, a następnie na mistrzostwa świata. Zagrałem w narodowych barwach 60 razy. Mogłem obrazić się już na początku, ale widziałem w tym swoją szansę. Wykorzystałem ją i chciałbym ją wykorzystać także jako trener.

- Czego Pan od siebie oczekuje? Jakim trenerem, człowiekiem będzie Pan za dwa lata?
- Mam się bawić we wróżbitę? Nie wiem co los przyniesie. Gdybym to wiedział, to bym leżał do góry brzuchem, w totolotka bym sobie zagrał. Żartuję. Praca z kadrą to dla mnie wielka szansa.

- Będzie Pan teraz w domu tylko gościem...
- Tak jest już od paru lat, kiedy w domu pojawiałem się raz w miesiącu. Prawdziwe wakacje miałem dopiero po odejściu z Lechii Gdańsk. Pierwsze po ponad 20 latach. Z drugiej strony nie można zbyt długo siedzieć w domu. Dopiero wtedy bowiem rodzą się problemy.

- Jest Pan protegowanym Antoniego Piechniczka?
- Wydaje mi się, że współpracowników dobierał sobie trener Smuda. Ktoś mógł mu jednak moją kandydaturę podpowiedzieć.

- Kto zadzwonił do Pana z propozycją?
- Sekretarz Kręcina. Kiedy? Niedawno. W domyśle - przed nowym rokiem.

- W takiej sytuacji nie ma miejsca na dumę? Druga taka okazja może się nie zdarzyć?
- Nie ma co tego tak rozpatrywać. Nie można sytuacji traktować w taki sposób, że skoro byłem brany pod uwagę w drugiej kolejności, to powinienem czuć się tym gorszym. Jestem dopiero na początku drogi trenerskiej. Tomek Wałdoch tym bardziej i dla mnie to żaden dyskomfort, czy ujma na honorze.

- W ekstraklasie od razu pracował Pan w charakterze pierwszego trenera.
- Ale asystentem też już byłem. Praca w reprezentacji to jednak coś zupełnie innego. To całkiem inne doświadczenie.

- Co zadecydowało o zaakceptowaniu pańskiej kandydatury?
- Mam coś do zaoferowania. Wieloletnie doświadczenie piłkarskie, pięcioletnie doświadczenie w roli trenera ekstraklasy. Niebagatelne znaczenie miała też znajomość z trenerem Smudą. Zna mnie zarówno jako piłkarza, jak i jako trenera. Mamy dobry kontakt, dobrze się rozumiemy.

- Ma Pan pomysł na grę naszej reprezentacji?
- To nie jest tak, że przykłada się szablon i coś się realizuje. O tym, jak kadra ma wyglądać będzie decydować selekcjoner. Asystenci mają tylko pilnować, aby z dobrej drogi nie zbaczać. Mamy troszeczkę czasu. Sztab jest nowy, ale wiadomo, że będziemy sporo dyskutować.

- Będzie Pan w tej reprezentacji dobrym ojcem czy złym policjantem?
- Trudno być policjantem i stać z pałą nad piłkarzami. Zwłaszcza nad tymi, z którymi jeszcze grałem. Myślę, że te znajomości lepiej wykorzystywać dla podtrzymania atmosfery. Do tego, by wszystko szło w dobrym kierunku.

- Kontaktował się Pan już z Tomaszem Wałdochem?
- Wszystko potoczyło się szybko. Co prawda sygnał o zainteresowaniu PZPN dostałem wcześniej, ale, że zdecydowano się na mnie powiedziano mi dopiero dzisiaj. O 10 rano przyjechałem do PZPN. Spotkałem się z kilkoma osobami, w tym z dyrektorem Jerzym Engelem, trenerem Smudą, Jankiem Furtokiem i doszliśmy do porozumienia. Na wszystko przyjdzie pora i z Tomkiem też będzie czas porozmawiać.

- Podpisał Pan już kontrakt z PZPN-em?
- Nie, ale to formalność.