W środę, w wieku 69 lat, zmarł w Tarnowie Stanisław Bucki, znakomity piłkarz, m.in. Wisły Kraków (wychowanek), Łobzowianki Kraków, Korony Kraków, Sandecji Nowy Sącz, Unii Tarnów (1962-74), Metalu Tarnów i Unii Niedomice. Po zakończeniu kariery zajął się pracą szkoleniową. Rozpoczynał od klas sportowych w tarnowskiej Szkole Podstawowej nr 20, później prowadził m.in. rezerwy Unii, Wolanię Wola Rzędzińska, Błękitnych Tarnów, Tamel Tarnów, Iskrę Tarnów i Pogórze Pleśna.
Pogrzeb legendy Unii odbędzie się w sobotę, 29 sierpnia, o godz. 11 na cmentarzu w Tarnowie Mościcach.

***
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX wieku to właśnie Stanisław Bucki był podstawowym zawodnikiem osiągającej największe sukcesy w dotychczasowej historii piłkarskiej drużyny Unii Tarnów. W latach 1967-70 przez trzy sezony tarnowianie rozegrali w II lidze 90 meczów, Stanisław Bucki wystąpił w 88 z nich zdobywając 22 gole. Ówczesna druga liga to były naprawdę wysokie progi – w I lidze grało 14 drużyn, zajmująca w sezonie 1967/68 szóste miejsce Unia, była więć 20. drużyną w Polsce. W czasach, gdy numery na koszulkach przypisane były do pozycji na boisku, grał zwykle z numerem 11, co oznaczało, że był napastnikiem – lewoskrzydłowym. Niewysoki, lecz szybki, bardzo dobry technicznie, zaskakującymi strzałami zdobywał sporo goli, często decydujących o zwycięstwie drużyny. Znakomicie uderzał piłkę z rzutów wolnych. Był jednym z tych piłkarzy, których grę się zapamiętuje. Po spadku z II ligi pozostał w Unii. Gdy w latach siedemdziesiątych przestał grać, został cenionym w środowisku trenerem. Pracował w macierzystym kluibie, ale i wielu klubach regionu, głównie z młodymi piłkarzami. Wielu z nich bardzo ciepło wspomina Trenera, który już nigdy nie poprowadzi zajęć żadnym tarnowskim klubie.
ACH