Dziś w wieku 82 lat odszedł na wieczną wartę Roman Rupalski. Przez dekady całe sekretarz generalny KOZPN i MZPN. Prawdziwy filar obu Związków, w których znakomicie pracował od 1945 do końca 2008, gdy przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Pojawił się w KOZPN jeszcze jako uczeń Gimnazjum św. Jacka, za namową ówczesnego sekretarza Związku, a jednocześnie znanego redaktora sportowego, Stanisława Habzdy. Tak się złożyło, że brat matki Pana Romana, Stanisław Wójcik był wieloletnim skarbnikiem KOZPN. Natomiast przedwojenny sekretarz, dr praw Maksymilian Kwaśniewski ukrywał się w czasie okupacji w domu rodziny Rupalskich w Zabierzowie. W czasie okupacji Roman Rupalski uczył się zawodu tokarza w Zakładach Zieleniewskiego. Akurat pod okiem słynnego wkrótce reprezentanta Polski i Cracovii, Tadeusza Parpana...

Pan Roman sam zresztą był piłkarzem Olszy. W KOZPN zajmował się dosłownie wszystkim. Najpierw pismami z obsadą sędziowską, a później sprawami o kluczowym znaczeniu dla prawidłowego funkcjonowania Związku. Bodaj przez dekadę chciał i potrafił znaleźć czas, aby równolegle być wiceprezesem ds sportowych klubu PKS Dębnicki. Poznawał wszystko empirycznie. Był referentem Wydziału Gier i Dyscypliny, kierownikiem obozów piłkarskich, pracownikiem sekretariatu i zastępcą sekretarza generalnego, którym został w 1973. 2 czerwca 2000 nobilitowano Romana Rupalskiego godnością honorowego prezesa KOZPN za zasługi dla rozwoju piłkarstwa krakowskiego. Był to pierwszy taki tytuł nadany w historii krakowskiej centrali. Dziewięć lat wcześniej znalazł się w gronie honorowych członków PZPN. Był odznaczony najwyższą, Diamentową Odznaką PZPN. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otwiera zaś długą listę odznaczeń państwowych.

Roman Rupalski oddanie i z wielkim sercem służył krakowskiemu oraz małopolskiemu futbolowi przez ponad sześćdziesiąt lat! Na liście honorowych członków KOZPN towarzyszy Panu Romanowi Pani Krystyna Rupalska, która znakomicie pracowała w Związku od 1961 aż do końca 2008. Składamy Jej wyrazy najgłębszego współczucia. 
JC