W połowie drugiego seta Sebastian Pęcherz zastąpił nie najlepiej dysponowanego rosyjskiego gwiazdora Pawła Abramowa. Grał dobrze, ale w końcówce trzeciej partii oblał egzamin z siatkarskiej dojrzałości. Dwa razy w kluczowych momentach został zablokowany przez Rafaela Redwitza i jastrzębianie musieli pakować manatki.

- Jak to jest - "posadzić" na ławce samego Pawła Abramowa?
- Nie ma w tym niczego niezwykłego. Abramow jest fantastycznym siatkarzem i fajnym kolegą, ale miał słabszy moment, więc trener uznał, że należy mu się chwila odpoczynku. We wcześniejszych trzech meczach Paweł grał na bardzo wysokim poziomie. To wcale nie jest miłe, wchodzić na boisko w miejsce zawodnika takiego formatu. Miałem nadzieję, że Abramow poprowadzi nasz zespół do zwycięstwa.
- W tym, co Pan mówi, jest strasznie dużo kurtuazji i asekuracji. Nie wierzę, że nie zależy Panu na grze. Każdy profesjonalny sportowiec chciałby przebywać na boisku jak najdłużej.
- Każdy chce grać, nie każdy może. Trener stawia na Abramowa i "Benka" Hardy`ego, a ja muszę się pogodzić z rolą rezerwowego. I wie pan co, rezerwowy ma cięższe zadanie, niż ten, kto występuje regularnie. Bo z reguły ma niewiele okazji, by odwrócić losy meczu.
- Mówi Pan: zawaliłem trzeciego seta. Nie jest Pan zbyt surowy dla siebie?
- Mogliśmy wygrać trzecią partię i wrócić do gry, jednak w decydujących momentach nie skończyłem dwóch ataków. Nie mam wątpliwości, że będę z tego rozliczony.
- To spotkanie miało się rozstrzygnąć w detalach, tymczasem dopiero w secie numer 3 postraszyliście rzeszowian.
- Nie zgadzam się. Byliśmy dla Resovii równorzędnym przeciwnikiem. Dwie udane akcje w obronie, jeden blok i mecz mógł wyglądać zupełnie inaczej. Chwilami byliśmy od gospodarzy lepsi, ale to oni mieli więcej szczęścia, no i wykorzystali atut własnej hali.
- Podoba się Panu nowa Resovia?
- Rzeszowianie mają takie same szanse jak my, żeby zagrać w finale. A największe wrażenie zrobiła na mnie postawa Aleha Achrema. Białorusin to siatkarz kompletny, szalenie dynamiczny i skuteczny.