"Bild" nazwał go "Basketball-Poldi", porównując jego historię do losów piłkarza Lukasa Podolskiego. Urodzony w Rzeszowie przed 27 laty koszykarz Turowa Konrad Wysocki opowiada portalowi sportowetempo.pl o różnicach dzielących ligę polską od niemieckiej, nauce ojczystego języka i wspomnieniach z dzieciństwa.

Konrad Wysocki jest synem Krzysztofa - byłego koszykarza Resovii i klubów Bundesligi, potem trenera. Rodzina wyemigrowała do Niemiec w połowie lat 80. Konrad miał wtedy 4 lata. Rok później na świat przyszedł jego brat Kevin - dziś koszykarz Phantoms Braunschweig.
W reprezentacji Niemiec Konrad debiutował w czerwcu 2008 roku. Przeciwko...Polsce. Potem występował na igrzyskach olimpijskich u boku samego Dirka Nowitzkiego, jesienią oglądaliśmy go w kraju podczas mistrzostw Europy. Wysocki posiada obywatelstwo polskie i niemieckie. O koszulce z białym orłem nawet nie myślał - przez całe lata w Polsce nikt się nim nie interesował. Konrad grał w Getyndze, Erdgas Ehingen, Ratipharm Ulm i Skyliners Frankfurt. A także w Princeton Tigers - drużynie prestiżowej amerykańskiej uczelni, którą skończył z wyróżnieniem. Został architektem. - Otrzymałem nawet lukratywną propozycję pracy na Florydzie, ale grzecznie podziękowałem. Chcę grać w kosza. Na kreślenie projektów mam jeszcze czas - podkreśla.

- Pan jako pierwszy odczuł porządki nowego trenera Andrieja Urlepa. Przestał Pan grzać ławę.
- Teraz gram po kilkadziesiąt minut, trener mi zaufał, pozwala rzucać i zachęca, bym robił to, co umiem najlepiej. U Obradovica (poprzedniego szkoleniowca Turowa - red.) takiej swobody nie miałem.
- Urlep to wulkan energii. W szatni po porażkach lata coś, oprócz przekleństw, oczywiście?
- Nie zauważyłem (śmiech). Ale rzeczywiście trener nie lubi przegrywać.
- Gdy przejeżdżaliście przez Rzeszów serce mocniej zabiło?
- Przyznam, że tak, choć przecież niewiele pamiętam z dzieciństwa. Oglądałem Rzeszów z okien autokaru i bardzo mi się podobał. Moja babcia nadal tam mieszka. Niestety, nie mogła przyjechać na mecz. Nie widziałem jej chyba z dziesięć lat.
- Pański ojciec wie, że Resovia zniknęła z koszykarskiej mapy?
- Zapewne nie ma o tym pojęcia. Ja też nie słyszałem. Resovię znam z opowiadań taty, zdjęć i prasowych wycinków. Ojciec ma ich pełno.
- Jak na kogoś, kto przez tyle lat nie miał kontaktu z ojczyzną, bardzo dobrze mówi Pan po polsku.
- Poczyniłem postępy. Ale to chyba naturalne. Przecież jak idę do sklepu albo restauracji to nie mówię po
niemiecku, tylko po polsku.
- To Pana pierwszy sezon w Polsce. Jak wypada porównanie naszej ekstraklasy z niemiecką?
- Na pewno długie, męczące podróże nie służą koszykarzom. W Niemczech są autostrady albo lata się na mecze samolotami. W tamtejszej lidze jest też więcej Amerykanów, chociaż to akurat nie musi być atutem. Jednak klasowe drużyny niemieckie są lepsze od polskich. Asseco Prokom jest jeden, za zachodnią granicą podobny poziom prezentują Alba Berlin, Oldenburg czy też Bamberg.