W wieku 86 lat zmarł dziś Stefan Florenski, jeden z najlepszych piłkarzy w historii zabrzańskiego Górnika.

„Florek” urodził się w Sośnicy 17 grudnia 1933 roku. Po wojnie zaczął treningi w Sośnicy Gliwice, gdzie na rękach nosił małego… Włodzimierza Lubańskiego. Po latach obaj grali w wielkim Górniku.

Stefan Florenski na Roosevelta przeniósł się w 1956 roku. Miał już 23 lata, myślał, że jest za słaby na grę w Górniku, który właśnie zaczął drogę na szczyt polskiego futbolu i europejskie salony. To w Zabrzu nastąpiła eksplozja jego talentu. Rok później zdobył z zespołem pierwsze mistrzostwo Polski, grał w reprezentacji w legendarnym meczu ze Związkiem Radzieckim na Stadionie Śląskim, był też w gronie wybrańców, którzy zagrali w pierwszym meczu na otwarcie Nou Camp.

W Górniku grał 15 lat, wywalczył na boisku 9 (!) tytułów mistrza Polski, co jest rekordem wszech czasów w polskim futbolu. Na ligowym podium stawał 15 razy. 5 razy zdobył Puchar Polski.

W 1961 roku grał w pierwszym meczu zabrzan w Pucharze Mistrzów z Tottenhamem, a 9 lat później w finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City.

Wystąpił w 258 spotkaniach ligowych, w sumie barw Górnika bronił w 330 meczach. 11 lat był powoływany do reprezentacji Polski. Dziś jest uznawany za pierwszego polskiego defensora, który zaczął stosować wślizgi. Grał na środku i boku defensywy, tworząc przez lata wspólnie ze Stanisławem Oślizło najlepszą parę defensorów w historii polskiego futbolu.

„Florek” od wielu lat mieszkał z rodziną w Niemczech, w sąsiedztwie Zygfryda Szołtysika. Zawsze interesował się grą drużyny, jeszcze wczoraj z córką wspominał stare, dobre czasy... 

gornikzabrze.pl